11ο ΤΕΥΧΟΣ ...''στην ΚΡΗΤΗ...στ΄ΑΝΩΓΕΙΑ...''

‘’ σαν το σπίτι μας’’

                                
    Μια εκδρομή που ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις, καλή παρέα, χαρούμενη διάθεση και εκείνο το ‘’δε-μας-σταματάει-τίποτα’’ συναίσθημα  που μας κυριεύει όλους μας. Δεν πτοούσματε ούτε στιγμή. Σεισμοί; Δυνατοί άνεμοι; Θαλασσοταραχές; Χαμηλές θερμοκρασίες; Ναι, τα περάσμε όλα και κάπως έτσι φτάσαμε στην Κρήτη! Ότι και να πεις γι’ αυτό το νησί είναι λίγο. Εντύπωση μας έκανε η φιλοξενία και η προθυμία των ανθρώπων του νησιού να μας παρέχουν οτιδήποτε χρειαστούμε. Μας έκαναν να νιώσουμε ‘’ σαν το σπίτι μας’’ και να πάρουμε μια γεύση από Κρήτη. Τόσο οι δήμαρχοι των Χανίων και των Ανωγείων όσο και οι κάτοικοι κάθε περιοχής που επισκεφτήκαμε, μας ανοίχθηκαν, μας διηγήθηκαν την ιστορία τους και μας μετέδωσαν την αγάπη τους για τον τόπο τους. Γιατί οι Κρητικοί το τόπο τους τον αγαπάνε και τον πονάνε. Ένα άλλο γεγονός που αξίζει να σημειωθεί για αυτούς τους ανθρώπους είναι πως δεν λένε όχι στο γλέντι! Και τους χορούς μας είχαμε και τις ρακές μας. Μας κεράσανε και τις μαντινάδες μας υπό την συνοδεία κρητικής λίρας πάντα  και γενικότερα γλεντήσαμε. Γιατί σε μια τέτοια εκδρομή πέρα από την αποστολή του περιοδικού, η συναναστροφή με τους κατοίκους κατέχει την τιμητική της, τόσο στην μνήμη μας όσο και στις καρδιές μας!
Βαρβέρη Γωγώ Γ1

1

....με αμέτρητες αξίες!!!!

Μια εμπειρία που σίγουρα όλοι μας θα θυμόμαστε για μια ζωή. Μια «εκδρομή» όχι και τόσο συνηθισμένη. Μία ομάδα-παρέα δεμένη, σε ένα μέρος με εκπληκτική ιστορία, με ανθρώπους φιλόξενους, εγκάρδιους και ερωτευμένους με τον τόπο τους. Γιατί πέρα από τα βράδια μας που περνούσαμε πραγματικά υπέροχα, πήραμε και πράγματα πολύ βαθύτερα. Ακούσαμε ανθρώπους «γραφικούς» που η ζωή τους αποτελεί μάθημα για τον καθένα μας. Ανθρώπους που μπορεί να μην βγάλανε το δημοτικό αλλά ξέρουν να είναι άνθρωποι. Που ξέρουν από μουσική που τραγουδούν που γνωρίζουν τον τόπο τους και την ιστορία του καλύτερα από κάθε ιστορικό που έχουν διαβάσει Σωκράτη και είχαν την μόρφωση ψηλά στα μάτια τους σε περίοδο πόλεμου που προσπαθούσαν να διαβάσουν και ήταν απίστευτα δύσκολο. Απλά είναι αληθινοί αυθόρμητοι γενναιόδωροι και με αξίες και αμέτρητες εμπειρίες και αναμνήσεις που ποτέ δεν ξεχνούν και ας πονάνε. Γελάσαμε με την καρδιά μας, διασκεδάσαμε, μάθαμε και προσθέσαμε ακόμα ένα λιθαράκι στο κάστρο της ζωής μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στην παρέα, στους καθηγητές που στηρίζουν αυτή μας την προσπάθεια και σε όσους έμειναν πίσω δουλεύοντας για το περιοδικό μας.

Φαίη Βέβη-Γ1