Επιτέλους, ήρθε η μέρα.. φεύγουμε για την Κρήτη!!! Όλα είναι έτοιμα, έχουμε συγκεντρωθεί στο σχολείο, το πούλμαν έχει ήδη φτάσει, έχουμε φορτώσει και το μόνο που μας καθυστερεί απ’ το ν’ αρχίσουμε το ταξίδι μας είναι ο κ. Κορύλλος (μ’ αρέσει που μας τόνισε να είμαστε στην ώρα μας και τελικά αυτός είναι που έχει αργήσει). Στο πλοίο: οι καμπίνες αν και μικρές, είναι πανέμορφες κανείς δεν έχει όρεξη να κοιμηθεί γι’ αυτό τριγυρίζουμε και τελικά ανεβαίνουμε στο κατάστρωμα. Κιθάρες+κρύο+τραγούδια παραφωνία στο full…
27/01/12
Φτα-φτα-φτάσαμε!! Αποβιβαζόμαστε, μπαίνουμε στο πούλμαν και φεύγουμε κατευθείαν για την πόλη. Μια μικρή βόλτα στα Χανιά και ύστερα επισκεπτόμαστε το δήμαρχο, με τον οποίο συζητάμε και την αφιερωμένη στο Βενιζέλο βιβλιοθήκη του δημαρχείου. Ύστερα πάμε στο σπίτι του Ελ. Βενιζέλου. Σωστό αρχοντικό! Αν και οι φωτογραφίες απαγορεύονται, οι φωτογράφοι μας με τη βοήθεια της ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ και των ηχητικών της εφέ καταφέρνουν και αποθανατίζουν τις στιγμές και το μέρος. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι τα αυτοκίνητα εποχής που βρίσκονται στο γκαράζ του σπιτιού. Πωπω…. γιατί έχω όμως την αίσθηση ότι ακόμα και το σπίτι του Βενιζέλου κουνάει (άτιμα καράβια); Φύγαμε για τους τάφους της οικογένειας. Όμορφο μέρος, πάρκο για την ακρίβεια, με υπέροχη θέα, μες στα δέντρα και τα λουλούδια είναι. Τελευταία επίσκεψη για σήμερα, ξενάγηση στην παλιά και κατεστραμένη πόλη των Χανίων. Κουραστικό να κατεβαίνεις απ’ το πλοίο με ναυτία και να τρέχεις στα αξιοθέατα της περιοχής, αλλά τουλάχιστον άξιζε τον κόπο.
Μεσημέρι: ουφ.. φτάνουμε Ρέθυμνο, γρήγορα στο ξενοδοχείο για κανένα υπνάκο… Πλησιάζει βράδυ, τρώμε και ετοιμαζόμαστε για έξω. Συμπληγάδες το λένε το ρακάδικο, ωραία μουσική αλλά δυστυχώς καθόλου χώρος για χορό. Δεν πτοούμαστε όμως, η Φαίη κάνει την αρχή πάνω στην καρέκλα και εμείς συνεχίζουμε να χορεύουμε σ’ ένα μέρος 2x2. Ξεσηκώσαμε όλο το μαγαζί. Τραγουδάμε, πίνουμε, χορεύουμε και γενικά κάνουμε σαματά και δε σταματά…χαχαχα28/01/12
Το καταραμένο ξυπνητήρι δε χτύπησε… Επικρατεί ένας μικρός πανικός στο δωμάτιο 113, δεν προλαβαίνουμε να ετοιμαστούμε. Κρίμα χάσαμε και το πρωινό τώρα. Η μέρα μας αρχίζει με επίσκεψη στο παλιό κάστρο του Ρεθύμνου και ξενάγηση στην επίσης παλιά πόλη. Όμορφοι δρόμοι, πλακόστρωτα σοκάκια, μικρά τουριστικά μαγαζάκια, καθαρά πεζοδρόμια χωρίς αυτοκίνητα!!! Αχχ… Αθήνα δεν μας λείπεις καθόλου. Επιτέλους 3 ώρες μόνα μας, ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε. Βόλτα, ψώνια, καφές με Γιώτα και Αλέξανδρο (φίλοι απ’ το Ρέθυμνο), χαλαρουήτα..!! Πίσω στο ξενοδοχείο οι κιθάρες και τα τραγούδια συνεχίζονται. Βραδάκι πλέον και είμαστε πανέτοιμοι για βόλτα. Μια ψιλοπαρεξήγηση χαλάει τη διάθεση όλων μας αλλά όλα αυτά ξεχνιούνται μόλις πάμε στο ρακάδικο ‘’Το κουκί και το ρεβύθι’’. Τυχαίο που πάλι εμείς ξεκινάμε τους χορούς και τα τραγούδια;; Αααα ρε Κεραμίδα με τη φωνάρα σου!!! Το κέφι ανάβει, έλα όμως που είναι ώρα να φύγουμε… Δεν πειράζει, συνεχίζουμε όλοι μαζί στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μέχρι πολύ αργά το βράδυ (ή καλύτερα ξημερώματα). Ποιος φτιάχνει τέτοια ώρα βαλίτσες, άστα για το πρωί, ύπνο τώρα…
29/01/12Άντε να σηκωθείς τώρα, μετά από τέτοια κούραση και ξενύχτι και να φτιάξεις βαλίτσες. Το χαζοξυπνητήρι πάλι δε χτύπησε (δικό μας λάθος όμως), τουλάχιστον προλάβαμε το πρωινό αυτή τη φορά. Γρήγορα, βιαστείτε, φεύγουμε για Ανώγεια. Πουλμανάκια, βουνά, στροφές και ζαλάδα. Ας το σταματήσει κάποιος να κατέβω… Επιτέλους φτάσαμε. Πρώτη στάση το σπίτι του Νίκου Ξυλούρη. Μας υποδέχεται θερμά η αδερφή του με ρακές. Μιλάει με αγάπη για τον αδερφό της αλλά και για ολόκληρη την οικογένειά της. Παντού στους τοίχους φωτογραφίες και αφίσες του. Ταλαντούχο σόι πάντως, σχεδόν όλα τους ασχολούνταν με τη μουσική.
Φράση που αξίζει: ‘’Απ’ τα μικρά πράγματα βγαίνουν οι μεγάλοι άνθρωποι’’. Επόμενη στάση πολιτιστικό κέντρο Ανωγείων, συζητάμε με την υπεύθυνη για το περιβάλλον και την ιστορία του τόπου και μερικοί ηλικιωμένοι μας διηγούνται ιστορίες με τους Γερμανούς , τον πόλεμο και το πώς σώθηκαν και γλίτωσαν το θάνατο. Ώρα για φαγητό όμως και γι’ αυτό πάμε στην παραδοσιακή ταβέρνα ‘’Αροδαμός’’. Όχι να το παινευτούμε, αλλά πάλι εμείς αρχίζουμε το τζέρτζελο. Κλασσικά ο Σιδέρης με την κιθάρα, τραγούδια και κρητικοί χοροί (τουλάχιστον προσπαθούμε να τους χορέψουμε). Να ‘τος και ο Μανώλης με την λύρα και τις μαντινάδες του. Τελευταία δράση η συνέντευξη απ’ το δήμαρχο των Ανωγείων. Μας μιλά για τα προβλήματα της πόλης του, για τον τρόπο που προσπαθούν να τον αντιμετωπίσουν και φυσικά τα γεγονότα για τα οποία η περιοχή ανήκει στο δίκτυο μαρτυρικών πόλεων. Τι νύστα είναι αυτή είναι όχι από βαρεμάρα αλλά από αϋπνία και κούραση. Κλείνουν τα μάτια μου και πέφτει το κεφάλι μου, αλλά δεν είμαι και η μόνη!!! Πλησιάζει το τέλος. Γιατί πρέπει να φύγουμε, να γυρίσουμε πίσω στη μονότονη Αθήνα αφού περνάμε τόσο ωραία, γιατί; Βρισκόμαστε ήδη στο λιμάνι του Ηρακλείου. Επιβιβαζόμαστε, τακτοποιούμαστε στις καμπίνες και αρχίζουμε τις τρέλες. Μουσικές, φωνές και κρυφοκυνηγητό στους διαδρόμους του πλοίου. Το καράβι φεύγει. Τρέχουμε στο κατάστρωμα να δούμε για μία τελευταία φορά το μέρος που περάσαμε 3 υπέροχες ημέρες. Οι άνθρωποι μας χαιρετούν και ‘μεις ανταποδίδουμε, τα αυτοκίνητα μας ακολουθούν ως το τέλος της προβλήτας έχοντας στο τέρμα τη μουσική (τα γενέθλια του Ν. Σφακιανάκη). Γεια σου όμορφη Κρήτη! φωνάζω και οι διπλανές μου (Ελευθερίτσα+Κατερίνα) με κοιτούν με το στόμα ανοιχτό νομίζοντας πως θα πω ‘’γεια σας όμορφοι Κρητικοί’’…χαχαχα. Τι ξενέρωτοι που είναι αυτοί οι Αθηναίοι; Κανείς δεν ήταν στο λιμάνι του Πειραιά να μας αποχαιρετήσει, τέλοσπάντων.30/01/12
Μόλις επιστρέψαμε πίσω στην καθημερινότητα και την πλήξη. Ελπίζω ο κ. Κοσμάς να το εννοεί πραγματικά αυτό που είπε, ότι θα πάμε οπωσδήποτε ξανά στην Κρήτη. Είναι δυνατόν μέσα σε 3 μόνο μέρες να αγαπήσεις έναν τόπο, κι όμως αν περνάς τόσο καλά είναι. Πρώτο πράγμα που σκέφτομαι μόλις φτάνω σπίτι και παρατάω τις βαλίτσες μου είναι το ‘’Θέλω να πάω Κρήτη τώρα’’….!!!Μασκότ της εκδρομής: μαξιλαράκι burger!!!
Αριάδνη Μουγιάκου-Β4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου